23, 24, 25 juni Cairngorm Mountains en Pitlochry


Het regent, o, wat regent het . . . .Wat we hebben verwacht en gevreesd, gebeurt op onze tocht door de Cairngorm Mountains, in het midden van Schotland. Plensbuien worden afgewisseld met een hardnekkige fijne motregen, de lucht is grijs en de laaghangende wolken zorgen op de heuveltoppen voor een vochtige mistdeken. Juist met dat weer rijden we een van de mooiste routes van Schotland. De weg van Tormintoul naar Pitlochry voert door een prachtig landschap van met donkere heide bedekte, hoge heuvels, afgewisseld met groene dalen. Mensen lijken er amper te wonen, de enige levende zielen die we tegen komen zijn schapen. We hebben de smalle weg bijna alleen voor onszelf. We knorren en grommen zo nu en dan de hellingen van 14%, 20%  of zelfs 25% omhoog en roetsen weer naar beneden, want van haarspeldbochten hebben ze hier nog nooit gehoord. Bij mooi weer moet het landschap het ene na het andere fraaie plaatje opleveren; wij zien het vooral met een donkere, vochtige waas. Onderweg stoppen we in Ballater. Ooit was hier het eindstation van de trein. Verder moest niet, vond Koningin Victoria, want dat zou haar rust bij het wat verderop gelegen kasteel Balmoral maar verstoren.
Dit Schostse buitenverblijf van de Engelse Koninklijke familie kunnen we natuurlijk niet zomaar voorbij gaan. Eigenlijk valt het een beetje tegen. Alleen de balzaal is toegankelijk en die staat vooral vol met Koninklijke aandenkens en foto’s. Verder mag je in de tuinen maar die lokken in de regen niet erg.

We houden halt in Pitlochry, een vakantieplaatsje, midden in Schotland, op het kruispunt van drie wegen en gelegen aan een rivier. Er is een hoofdstraat met restaurants en winkels, een camping en een distilleerderij. En zo houden we weer een lazy Sunday, met een kilo kranten, koffie, een – voor ons als ‘vrienden’ weer gratis – bezoek aan de distilleerderij en een wandeling naar de zalmtrap. Die laatste moet via een aantal bassins zalmen de mogelijkheid geven vanuit de rivier een dam te passeren en toch weer in het hoger gelegen loch te geraken.
In de pub zien we Engeland met voetbal verliezen van Italie. Dat lijkt ons meer te doen dan de Schotten. Die hebben niet zo veel met Engeland en de Engelsen.

Vlakbij Pitlochry ligt kasteel Blair. Dat is het drukst bezochte kasteel van Scotland en dat is niet verwonderlijk. Het weer is weer opgeknapt en we brengen uren door op het enorme landgoed met het vriendelijke , witte kasteel.. Het publiek mag hier in bijna dertig kamers, die vaak prachtig zijn gemeubileerd en vol hangen met allerlei schilderijen. Verder is er ook hier weer een mooie tuin, meer dan twee eeuwen geleden aangelegd door de toenmalige Lord en inmiddels weer in oude stijl hersteld. Die tuinierhobbie zijn we vaker tegengekomen; kennelijk hadden de hoge heren daar allemaal tijd voor.






Pitlochry laat zich verder van zijn beste kant zien met een avond met pipermuziek en Schotse zang en dans op het plaatselijke recreatieterrein.. Het is een informeel gebeuren met het publiek op het terras of in de eigen auto’s, die in een halve kring rondom het toneel staan opgesteld. De muziek en het decor van de omliggende heuvels zorgen voor een bijzondere avond in Schotse sfeer.




We hebben naar Pitlochry en naar kasteel Blair en weer terug 154 kilometer gereden. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten